افسران هم‌دوره ایشان استعفا کرده یا به نیروهای ضد‌انقلاب پیوسته بودند. او با وجود اینکه دوره تکاوری و رنجری را در کمیته تکاور شیراز دیده بود ولی در دوره نزدیک به انقلاب به‌دلیل افکار مذهبی و آزادی خواهانه استعفا کرده و خانه نشین شده بود.
پس از انقلاب، شهید آبشناسان به ساماندهی نیروهای تکاور در همان مرکز شیراز پرداخت تا اینکه در سال 59 فرمانده جنگ‌های نامنظم کل کشور شد و به همکاری با شهید چمران پرداخت. نخستین اسرای عراقی در جنگ تحمیلی توسط او در آبان 59 تحویل نیروهای خودی شدند.
شهید آبشناسان در سال 62 فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهدا می‌شود و در کردستان به مبارزه با ضد‌انقلاب می‌پردازد که برخی از آنان افسران هم‌دوره ایشان در زمان شاه بودند. محسن رضایی، فرمانده سپاه وقت، طی نامه‌ای از شهید صیاد شیرازی فرمانده نیروی زمینی وقت ارتش، درخواست می‌کند تا یک افسر ورزیده، مجرب و متعهد را برای آموزش جنگ‌های نامنظم به فرماندهان سپاه معرفی کند و این دوره 4ماه طول می‌کشد. وی در عملیات پیرانشهر، سردشت و بانه از هم‌رزمان نزدیک محمد بروجردی بود و در سال 1364 بر اثر اصابت ترکش شهید شد.
افشین آبشناسان، فرزند شهید
